emo entry

Paano kung mapa-mahal ka sa isang tao na hindi marunong magmahal?

Huwwwhhaaaat? May pagka-emo, alam ko.
Pero dahil nga sa mga events na nangyari sakin recently, na-experienced ko to.
Pls. read with an open-view on things.Simula:
Sa aking paglalakbay, nakilala ko ang mortal na ito.
Nagkapalagayan kami ng loob, kahit unang beses pa lang namin nagkita, may halong tiwala at respeto na sa pagitan naming dalawa.
Hindi ko inalintana na dalin sya sa aming mundo, kung saan bawal ang sino mang mortal.

Love at first sight? Hindi. Dahil di naman talaga katulad nya ang tipo ko.
Siya nga yung tipo ng tao na pwede kong gawin na gamu-gamo kapag humarang sa daraanan ko at nagkataong mainit ang aking ulo.
Pero mali ako.
Sa ilang oras namin na magkasama, unti-unti ko syang nakilala. Ibang klase ang mortal na ito, sa kanyang kwento, hindi pa sya nagkaroon ng pagkakataong umibig.
Hindi sya yung tipo ng tao na gustong makipag-relasyon, ayaw nya ng halikan na may damdamin, laging laman ang nasa utak nya.
Ayaw nya ng lambingan, hindi sya ang tipo na magtatanong kung kumain ka na o gutom ka na ba. kung may pagkain, kumain ka, kung ayaw mo mamatay ka sa gutom, yun ang tipo nya.
Hindi nya alam yung salitang “pagmamahal”, ang alam lang nya ay purong tawag ng laman.
Purong sex lang ang habol nya sa lahat ng kanyang nakaka ulayaw.

Sa una, ayos lang sa akin. Hindi ko naman kasi gusto ang mortal na ito, sabi ko nga “pandagdag lang sa marami kong kaibigan”, pero matapos ang isang gabi na puro kwentuhan at kulitan, bumigay ang pader ng puso ko.
Sa una akala ko ay awa, dahil para syang batang palaboy na matigas sa panlabas na anyo ngunit naghahanap ng kalinga at umiiyak ang nasa kalooban.

Nagkamali ako.
Dumating ang ibang mga engkantado, kwentuhan, tawanan at kulitan na walang humpay.
may nakilala sya na bagong diwata.
Ang diwata ng higad at gabi.
Hindi ko namalayan ngunit bago pa man nagtakip-silim, sila na ang magka-ulayaw.
isinangtabi ko ang aking damdamin.Nasaktan ako, ngunit hindi ko pinakita o sinabi kanino man.
Hindi ko alam kung anung sakit, sakit na mawalan ng isang kaibigan, o traydurin ng isa pa, o mawala ang isang bagong pag-ibig, sa tatlo, hindi ko gusto ang huli.
Hindi pa nagbubukang-liwayway, sa aking pagpapahinga, naramdaman ko ang kamay nya na kumapit sa akin.
Tinitigan nya ako, walang salita na nabuo sa kanyang labi.
Ramdam ko kung anu ang gusto nyang sabihin, gustong nyang humingi ng kapatawaran.
Iniba ko ang aming usapan.
Alam ko at nararamdaman ko na may gustong mamutawi sa kanyang labi, galling yuon sa puso kaya rinig ko kahit walang tunog. Pero naging bato ko.
Ayoko nang lumalim ang pagtingin ko sa kanya.

Hinayaan ko na lang na ganun ang sitwasyon.
Bago magtanghalian, nakatanaw na lang ako sa mortal kasama ang bagong diwata na magkasama at sabay naglalakad palayo.
Masakit, bawat hakbang nya kapalit ay bigat sa aking puso.
Palayo..
Palayo..
Unti-unti na lang sya naging munting kurot sa aking damdamin.